Aan het einde van de werkdag (donderdag 11 april) heb ik besloten toch maar even naar de Bund te gaan. Dat is een promenade aan een bocht in de rivier de Huangpu, een zijriviertje van de Yangtze, waar de beroemde Sjanghai Pearl Tower staat. Het symbool van de Sjanghai skyline. Ik was nogal moe en dacht eigenlijk niet te gaan. Dat kermisachtige is niet echt iets voor mij. Maar in Sjanghai geweest zijn en dat niet bezoeken is wel erg blasé. Dus ik om een uur of zes naar de metro.

Een collega had me uitgelegd hoe ik van het hotel naar de Bund kon komen. Dat heb ik dus gedaan. Gelukkig zijn veel aanwijzingen en borden tweetalig, dus ik kon vrij makkelijk mijn weg vinden. En de mensen zijn behulpzaam en vriendelijk.

In de metro word ik aangesproken door een klein vrouwtje, in het Engels. Of ik wist waar de Bund was? Ik zei dat ik daar ook naar op weg was en we vroegen de weg bij een info-balie. Daarna zijn we samen opgetrokken en hebben later samen wat gegeten. Ze bleek Australische te zijn, en had een duidelijk Hindoestaans accent. Gezellig.

De foto’s spreken voor zich. Op de Bund ook veel bruidsparen die foto’s lieten maken met de verlichtte gebouwen op de achtergrond. Daarna iets gegeten in een lokaal Foodplaza. Dat is een etensmarkt ondergronds. met een roltrap naar beneden an daar allemaal stalletjes met allerlei eten. Lekker en goedkoop. een bord vol voor nog geen €4,-

32

33

34

35

36

37

38

39

« ‹ van 2 › »

Even een paar foto’s van mijn hotelkamer in Shanghai. Een interessant ontwerp. De douchecel is geheel van glas. Net als de toiletruimte. Er hangt alleen een jaloezie voor de douchecel. Theoretisch kun je dus van een tegenoverliggend gebouw door het raam en door de douchecel kijken naar iemand die op de plee zit. Het uitzicht is wel leuk.

De volgende morgen sta ik in de douche naar een handdouche te kijken die ik nergens aan de muur kan hangen. Onder licht profaan taalgebruik besluit ik dan maar met de hand te douchen. Ik houd de douchekop zorgvuldig van mij af gericht en draai de kraan open. Daarop plenst een golf water uit de ingebouwde regendouche in het plafond. IJskoud natuurlijk. Dat had ik niet zien aankomen en ik sprong zo snel opzij dat het voor de argeloze toeschouwer moet hebben geleken alsof ik op twee plaatsen tegelijk was. Avontuur bestaat niet, slecht verkennen wel :-).

De douche

 

 

 

Uitzicht

Er ligt een stukje hotel op deze balk?

 

 

Het gordijn dat een vaste wand aan het zicht onttrekt.

 

 

 

De plee met de bijbehorende privacy

Sorry dat ik een beetje verlaat ben met de blogs. Ben een week aan het werk geweest en daarna een week geveld met een nare griep. Dat betekent voor mij dat het werk “opstroopt” en dan heb ik ´s avonds niet zoveel zin meer om aan een computer te ploeteren. Vandaag ga ik in de sauna. Lekker rustig en daarom zal ik vandaag een paar berichten posten.

Dus, van Changzhou naar Shanghai. Met de trein. De chauffeur was ergens anders nodig, dus Busoni heeft me met de trein naar Shanghai gebracht. Dat gaat in China iets anders dan bij ons. Je kunt van tevoren tickets kopen en plaatsen reserveren. Dan ga je naar het station en het lijkt daar meer op een vliegveld dan een station bij ons. Voor je naar binnen mag moet je je kaartje en je paspoort laten zien. Als je binnen bent, kom je in een grote hal met rijen wacht-stoelen zoals op Schiphol. Op een bord lees je in het Chinees, en gelukkig ook in het Engels, waar de volgende trein naar toe gaat en hoe laat je dan kunt inchecken. Als het zo ver is, gaat iedereen door zo’n tourniquet-poortje dat met je kaartje open gaat. Dan de trap op naar het perron. Dat perron is leeg, want iedereen wacht beneden in de hal. Langs het spoor zijn gekleurde vlakken aangebracht met de letters van de coupé’s. Je gaat naar de letter op je kaartje. Na drie minuten komt de trein binnen. Deuren gaan open en eerst gaan de uitstappers eruit, daarna stap je in. Terwijl je wacht tot de trein vertrekt komt er een andere trein met 250 km per uur voorbij in jouw richting. De treinen doen de stations “haasje over” aan. Je kunt dus ook maar om het andere station uitstappen. Dat komt de snelheid ten goede, omdat de trein langere stukken kan doorrijden. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat als naar een “even” station toe wilt, je ook op een “even” station moet instappen.

De treinrit duurt ongeveer een uur voor ruim 200 km. Dat is erg snel en daar was mijn begeleider dan ook apetrots op. Het probleem is alleen dat ook deze vorm van openbaar vervoer aan hetzelfde euvel lijdt als alle andere. Het brengt je van waar je niet bent naar waar je niet hoeft te zijn. Ook hier bleek de tijdwinst te verwaarlozen als je alle wachttijden en taxiritten meetelt. Dan waren maar ietsje sneller dan met een auto zou kunnen. Dat dat dan weer niet lukt komt omdat we allemaal tegelijk met de auto willen rijden :-). Dasr zit dan weer een voordeel voor de trein. Geen files.

Ik heb wat fot’s gemaakt van de reis. Helaas geen filmpje van een passerende trein. Simpelweg te snel. De foto’s onderweg laten zien dat er tussen de miljoenendorpen nog steeds erg veel landbouw en vooral viskwekerijen zijn. Je kunt ook zien dat het een waterrijk gebied is. Het ligt tenslotte in de delta van de Yangtze.

En wat denk je? Net als thuis. Niet teveel, morgen weer werken. 🙂

Zondagavond, na een warme (25º C), windstille dag zie je ineens dit. Of liever, je ziet het niet. De horizon is weg. Het is niet mistig of heiig. Dat ziet er anders uit, dichterbij. Vreemde gewaarwording.

Vrijdag was een feestdag in China. “Tomb Sweeping Day” Leuk hé? Wij kennen dat als Allerzielen. Het betekent dat men de graven van zijn dierbaren bezoekt en het graf weer netjes aanveegt, schoonmaakt, plantjes erbij of erop, lichtjes erop en wat alles nog meer in je cultuur past.

Het laat zien dat we werkelijk niet van elkaar verschillen als het om de belangrijke dingen aankomt. We kunnen op allerlei manieren, al dan niet bepaald door onze omstandigheden hetzelfde nastreven. Ik heb eens ergens gelezen dat er drie universele motivatoren zijn. De eerste is “Leven”. De tweede is “Liefhebben of geliefd worden”. De derde is “Iets nalaten”.

Ik denk dat dat waar is en voor iedereen in de wereld opgaat. De manier waarop kan enorm verschillen, Zozeer zelfs dat we die “andere” manier maar heel moeilijk kunnen accepteren. De motivatie is echter dezelfde. Let wel, ik heb het hier niet over de persoonlijke motivatie van individuen. Nou, voordat het al te zweverig wordt: Verslag Van De Dag……

We hebben samen twee parken in Changzhou bezocht. Het Dong Po Park en het Hong Mei Park. Ik heb genoten. Allervriendelijkste, openhartige mensen die het ook leuk vonden naar mijn lengte en vooral de snor te kijken. Sommigen spraken ons zelfs aan om te vragen waar ik vandaan kwam.

Na de parken zijn we gaan lunchen in een restaurant waar je chinees kunt barbequen. Dat is een verhitte plaat in het midden van de tafel. Om het niet al te vuil te laten worden leggen ze er een geolied vel papier op. Daar kun je dan je eten op leggen en bereiden. Een ongelooflijk aanbod b´van vershillende rauwe etenswaren staat ter keuze bereid. Als een soort buffet. Vis, schelpdieren, inktvissen, vlees, kip, heel veel groenten en paddestoelen, fruit, you name it, het lag er. bijna te moeilijk om iets uit te kiezen. 10 verschillende sauzen erbij, en het feest kan beginnen. Heerlijk gegeten dus. Met stokjes, waar ik inmiddels (weer) aardig handig mee geworden ben.

Genoeg gekletst, fotooooos……..

Met een paar collega’s vanavond uit eten geweest. Naar een HotPot restaurant. Dat is een Chinese fondue maar dan in een bouillon die vergeven is van de pepers. Eigenlijk kook je het vlees in een soort dunne rode peperbrij. In het begin even wennen, daarna lekker totdat je het gevoel krijgt dat je tong opzwelt. De kleinste pikkeling zet je tong dan in brand. Dat kun je dan weer blussen met iets vets, of met alcohol. Biertje nemen dus. Of misschien wel twee. Het was erg gezellig. Jacqueline bleef me maar lekkernijen op mijn bordje leggen Jason en Carol aten maar door. In een razend tempo. Ik denk dat ik aardig wat verstouwen kan, maar daar bleek ik maar een kleine jongen. Na het eten kreeg ik van het restaurant een klein rood papieren tasje. Daaruit kwam de trofee… En setje HotPot chopsticks met een lint erom. Die zijn extra lang namelijk, zodat je in de fondue kunt vissen. En een do it yourself HotPot kant en klaar maaltijd. Voor thuis.

De WiFi is bagger hier in de lobby, maar ik zal toch proberen een paar foto’s erbij te zetten.

Een video van het uitzicht bij nacht. Veel gebouwen zijn hier verlicht.