Rondrit en boodschappen

Voor onze eerste kastelentocht heb ik mijn Teasi One classic fietsnavigatie met een route geladen die ons langs drie kastelen moet leiden. Het eerste in Briare, de tweede aan de andere kant van de Loire en de derde in Gien. Dan wilden we in Gien boodschappen doen en een kabeltje voor de schotelantenne kopen.

 

Dit was althans het plan. Maar onderweg bleek dat als je bij het plannen van de route op de computer de bezienswaardighede niet nadrukkelijk aanklikt, je er langs kunt fietsen zonder een kasteel te zien. In Gien was dat niet mogelijk. Het kasteel ligt daar op een berg in de stad en dat kun je niet missen. In het kasteel is een jachtmuseum gevestigd. Erg leuk. Fotoimpressie in de galerij.
Hiernaast een verslagje van de route en wat foto’s onderweg.

Zomervakantie 2019

De eerste etappes

Het weekend hebben we nog Schuttersfeest gevierd, maar maandag zijn we daadwerkelijk vertrokken. Naar Kalkar. Dat ligt een kilometer of 12 verderop. Daar hebben we een dag vrij genomen om uit te rusten van de maandag. Want er moest natuurlijk nog van alles gedaan worden. Onkruid wieden, huis schoonmaken, laatste dingen in de camper laden enzovoort. Aan het eind van de dag konden we vertrekken, maar waren we bekaf.

 

Van Kalkar zijn we naar Sedan gereden waar de camping gesloten bleek. Ook leuk als je net zes uur in de auto hebt gezeten. Dus een plekje in de buurt gezocht. 10 kilometer verderop in de goede richting een gratis staanplaats om te overnachten. Aan het water bij een jachthaventje. Leuke plek. Auto neergezet en de TV aan. De antenne gaat dan zelf de satelliet opzoeken. Na een tijdje horen we een raar getik dat uit de kast lijkt te komen. Blijkt dat de schotel plat achterover op het dak ligt en tegen het dakluik is vast gelopen. Als een haas de boel gestopt en de schotel weer ingeklapt. Dat ging dus helemaal fout. De schotel hing helemaal buiten de auto. Was dus duidelijk versteld geraakt. Dus, eraf dat ding en weer opnieuw instellen. Inmiddels heb ik hem al zo vaak uit elkaar gehaald dat het gewoonte dreigt te worden. Na een uurtje stond hij weer op het dak en was weer in zijn rustpositie gelopen, maar nu bleek er een kortsluiting in de LNB te zitten. Dat lag duidelijk aan het kabeltje dat na 20 jaar in de zon en de nodige schade door monteren en demonteren de geest had gegeven. Nieuw kabeltje natuurlijk niet bij me. Dus een paar dagen zonder TV. Ook niet erg.

 

Het plan was om donderdag door te rijden naar de regio Gien waar we met onze kastelentocht willen beginnen. Dat ging niet door omdat we in Epernay door een wegafsluiting omgeleid werden, maar een bordje misten en rondjes reden. Al met al verloren we daar zoveel tijd dat ik geen zin meer had. Dus een tussenstop in Troyes ingelast.

 

Na dat weekje lanterfanten zijn we uiteindelijk vrijdag op de camping Bois Girault in Arrabloy bij Gien beland. Dat is een boerderijcamping van Sam en Marieke Coppoolse. Hun website vind je hier. We zijn hier al eerder geweest. Ina een paar keer met de bewoners van de Hartenberg waar ze indertijd werkte en later samen nog keer op onze huwelijksreis. Dat was dus in 1988 voor het laatst.

De toerist in Shanghai

Aan het einde van de werkdag (donderdag 11 april) heb ik besloten toch maar even naar de Bund te gaan. Dat is een promenade aan een bocht in de rivier de Huangpu, een zijriviertje van de Yangtze, waar de beroemde Sjanghai Pearl Tower staat. Het symbool van de Sjanghai skyline. Ik was nogal moe en dacht eigenlijk niet te gaan. Dat kermisachtige is niet echt iets voor mij. Maar in Sjanghai geweest zijn en dat niet bezoeken is wel erg blasé. Dus ik om een uur of zes naar de metro.

Een collega had me uitgelegd hoe ik van het hotel naar de Bund kon komen. Dat heb ik dus gedaan. Gelukkig zijn veel aanwijzingen en borden tweetalig, dus ik kon vrij makkelijk mijn weg vinden. En de mensen zijn behulpzaam en vriendelijk.

In de metro word ik aangesproken door een klein vrouwtje, in het Engels. Of ik wist waar de Bund was? Ik zei dat ik daar ook naar op weg was en we vroegen de weg bij een info-balie. Daarna zijn we samen opgetrokken en hebben later samen wat gegeten. Ze bleek Australische te zijn, en had een duidelijk Hindoestaans accent. Gezellig.

De foto’s spreken voor zich. Op de Bund ook veel bruidsparen die foto’s lieten maken met de verlichtte gebouwen op de achtergrond. Daarna iets gegeten in een lokaal Foodplaza. Dat is een etensmarkt ondergronds. met een roltrap naar beneden an daar allemaal stalletjes met allerlei eten. Lekker en goedkoop. een bord vol voor nog geen €4,-

Geen afbeeldingen gevonden.

Hotel en uitzicht Shanghai

Even een paar foto’s van mijn hotelkamer in Shanghai. Een interessant ontwerp. De douchecel is geheel van glas. Net als de toiletruimte. Er hangt alleen een jaloezie voor de douchecel. Theoretisch kun je dus van een tegenoverliggend gebouw door het raam en door de douchecel kijken naar iemand die op de plee zit. Het uitzicht is wel leuk.

De volgende morgen sta ik in de douche naar een handdouche te kijken die ik nergens aan de muur kan hangen. Onder licht profaan taalgebruik besluit ik dan maar met de hand te douchen. Ik houd de douchekop zorgvuldig van mij af gericht en draai de kraan open. Daarop plenst een golf water uit de ingebouwde regendouche in het plafond. IJskoud natuurlijk. Dat had ik niet zien aankomen en ik sprong zo snel opzij dat het voor de argeloze toeschouwer moet hebben geleken alsof ik op twee plaatsen tegelijk was. Avontuur bestaat niet, slecht verkennen wel :-).

Van Changzhou naar Shanghai

Sorry dat ik een beetje verlaat ben met de blogs. Ben een week aan het werk geweest en daarna een week geveld met een nare griep. Dat betekent voor mij dat het werk “opstroopt” en dan heb ik ´s avonds niet zoveel zin meer om aan een computer te ploeteren. Vandaag ga ik in de sauna. Lekker rustig en daarom zal ik vandaag een paar berichten posten.

Dus, van Changzhou naar Shanghai. Met de trein. De chauffeur was ergens anders nodig, dus Busoni heeft me met de trein naar Shanghai gebracht. Dat gaat in China iets anders dan bij ons. Je kunt van tevoren tickets kopen en plaatsen reserveren. Dan ga je naar het station en het lijkt daar meer op een vliegveld dan een station bij ons. Voor je naar binnen mag moet je je kaartje en je paspoort laten zien. Als je binnen bent, kom je in een grote hal met rijen wacht-stoelen zoals op Schiphol. Op een bord lees je in het Chinees, en gelukkig ook in het Engels, waar de volgende trein naar toe gaat en hoe laat je dan kunt inchecken. Als het zo ver is, gaat iedereen door zo’n tourniquet-poortje dat met je kaartje open gaat. Dan de trap op naar het perron. Dat perron is leeg, want iedereen wacht beneden in de hal. Langs het spoor zijn gekleurde vlakken aangebracht met de letters van de coupé’s. Je gaat naar de letter op je kaartje. Na drie minuten komt de trein binnen. Deuren gaan open en eerst gaan de uitstappers eruit, daarna stap je in. Terwijl je wacht tot de trein vertrekt komt er een andere trein met 250 km per uur voorbij in jouw richting. De treinen doen de stations “haasje over” aan. Je kunt dus ook maar om het andere station uitstappen. Dat komt de snelheid ten goede, omdat de trein langere stukken kan doorrijden. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat als naar een “even” station toe wilt, je ook op een “even” station moet instappen.

De treinrit duurt ongeveer een uur voor ruim 200 km. Dat is erg snel en daar was mijn begeleider dan ook apetrots op. Het probleem is alleen dat ook deze vorm van openbaar vervoer aan hetzelfde euvel lijdt als alle andere. Het brengt je van waar je niet bent naar waar je niet hoeft te zijn. Ook hier bleek de tijdwinst te verwaarlozen als je alle wachttijden en taxiritten meetelt. Dan waren maar ietsje sneller dan met een auto zou kunnen. Dat dat dan weer niet lukt komt omdat we allemaal tegelijk met de auto willen rijden :-). Dasr zit dan weer een voordeel voor de trein. Geen files.

Ik heb wat fot’s gemaakt van de reis. Helaas geen filmpje van een passerende trein. Simpelweg te snel. De foto’s onderweg laten zien dat er tussen de miljoenendorpen nog steeds erg veel landbouw en vooral viskwekerijen zijn. Je kunt ook zien dat het een waterrijk gebied is. Het ligt tenslotte in de delta van de Yangtze.

Weekendje shoppen, kijken, kijken, niet kopen.

Dit weekend zaterdag en zondag alleen in het hotel. Rondhangen is ook niks, dus ik naar de winkelcentra, malls op z’n Engels. Er zijn twee grote op loopafstand van het hotel Wanda Plaza naar het zuiden ca. 30 min. lopen en Global Harbor naar het noorden ca. 25 min. lopen. Dus zaterdag naar Wanda en zondag naar Global Harbor. Ik heb mijn stappenteller goed gebruikt dit weekend. 🙂 Zaterdag 15500 stappen en zondag 11400. Zondag gesteggeld en met een taxi terug naaste hotel. Tien minuten rijden, 10 RMB betaald. Dat is € 1,30. Kun je niet voor lopen. In die Malls is alles te koop, behalve nuttige dingen. Voor mij dan. Ik had een kabeltje nodig voor de computer en dat heb ik uiteindelijk in een supermarkt kunnen kopen. Het is wel erg leuk om eens te zien hoe ze dat hier doen. Wanda is een patserig. De grote merken. Cartier, Louis Vuitton, noem ze maar op. Daar geen foto’s gemaakt, niet interssant genoeg. Global Harbor is een familie-uitje met een meubelboulevard, reuzenpad op het dak en speeltuinen. Meer als een kermis. Ballenbak incluis.

Kijk maar naar de foto’s

Bij de ingang al een soort transformer. Dat belooft wat
De ballenbak. Jong en oud leeft zich uit.
Een enorm klimrek
En last but not leest op het dak een hele kermis met reuzenrad en al.

Oh ja, winkels waren er ook. Niet te tellen. Niks voor mij. Heb hier na een paar rondes maar een bak koffie genomen en een hamburger gegeten. Nee, niet van de fastfood ketens, maar in een gewoon restaurant. Vééél lekkerder.

Een dagje uit met mijn kollega.

Vrijdag was een feestdag in China. “Tomb Sweeping Day” Leuk hé? Wij kennen dat als Allerzielen. Het betekent dat men de graven van zijn dierbaren bezoekt en het graf weer netjes aanveegt, schoonmaakt, plantjes erbij of erop, lichtjes erop en wat alles nog meer in je cultuur past.

Het laat zien dat we werkelijk niet van elkaar verschillen als het om de belangrijke dingen aankomt. We kunnen op allerlei manieren, al dan niet bepaald door onze omstandigheden hetzelfde nastreven. Ik heb eens ergens gelezen dat er drie universele motivatoren zijn. De eerste is “Leven”. De tweede is “Liefhebben of geliefd worden”. De derde is “Iets nalaten”.

Ik denk dat dat waar is en voor iedereen in de wereld opgaat. De manier waarop kan enorm verschillen, Zozeer zelfs dat we die “andere” manier maar heel moeilijk kunnen accepteren. De motivatie is echter dezelfde. Let wel, ik heb het hier niet over de persoonlijke motivatie van individuen. Nou, voordat het al te zweverig wordt: Verslag Van De Dag……

We hebben samen twee parken in Changzhou bezocht. Het Dong Po Park en het Hong Mei Park. Ik heb genoten. Allervriendelijkste, openhartige mensen die het ook leuk vonden naar mijn lengte en vooral de snor te kijken. Sommigen spraken ons zelfs aan om te vragen waar ik vandaan kwam.

Na de parken zijn we gaan lunchen in een restaurant waar je chinees kunt barbequen. Dat is een verhitte plaat in het midden van de tafel. Om het niet al te vuil te laten worden leggen ze er een geolied vel papier op. Daar kun je dan je eten op leggen en bereiden. Een ongelooflijk aanbod b´van vershillende rauwe etenswaren staat ter keuze bereid. Als een soort buffet. Vis, schelpdieren, inktvissen, vlees, kip, heel veel groenten en paddestoelen, fruit, you name it, het lag er. bijna te moeilijk om iets uit te kiezen. 10 verschillende sauzen erbij, en het feest kan beginnen. Heerlijk gegeten dus. Met stokjes, waar ik inmiddels (weer) aardig handig mee geworden ben.

Genoeg gekletst, fotooooos……..

Geen afbeeldingen gevonden.

Vanavond lekker gegeten

Met een paar collega’s vanavond uit eten geweest. Naar een HotPot restaurant. Dat is een Chinese fondue maar dan in een bouillon die vergeven is van de pepers. Eigenlijk kook je het vlees in een soort dunne rode peperbrij. In het begin even wennen, daarna lekker totdat je het gevoel krijgt dat je tong opzwelt. De kleinste pikkeling zet je tong dan in brand. Dat kun je dan weer blussen met iets vets, of met alcohol. Biertje nemen dus. Of misschien wel twee. Het was erg gezellig. Jacqueline bleef me maar lekkernijen op mijn bordje leggen Jason en Carol aten maar door. In een razend tempo. Ik denk dat ik aardig wat verstouwen kan, maar daar bleek ik maar een kleine jongen. Na het eten kreeg ik van het restaurant een klein rood papieren tasje. Daaruit kwam de trofee… En setje HotPot chopsticks met een lint erom. Die zijn extra lang namelijk, zodat je in de fondue kunt vissen. En een do it yourself HotPot kant en klaar maaltijd. Voor thuis.

De WiFi is bagger hier in de lobby, maar ik zal toch proberen een paar foto’s erbij te zetten.