Museum voor Romeinse voorwerpen en Thermae in Xanten

Hier vind u enkele foto’s van deopgraving van het badhuis. In het museum heb ik niet gefotografeerd. Dit moet geen documentaire worden, ik zie liever dat u nieuwsgierig wordt en de moeite neemt dit zelf te ervaren. Dat is makkelijker dan u denkt. Xanten ligt op  maar anderhalf uur rijden van Utrecht.

Het mooiste van dit badhuis vind ik het watergebruik en de warmteverdeling. Daar is echt over nagedacht. Het water komt vers binnen aan de westkant, waar het wordt verdeeld over de verschillende ovens die baden met verschillende temperaturen voeden. De hoofdstroom gaat door het frigidarium (koude gedeelte) Naarmate het water verder komt wordt het “vuiler” en loopt uiteindelijk over naar de latrines. Een uiterst gezellig gebouwtje met ca. 40 “zitplaatsen”. Het water stroomt onder de zitplaatsen door en vliet dan naar buiten in de afvoer naar de Rijn. In deze tijd stroomde de Rijn strak langs de stad, nu ca. 10 km verderop.

De verwarming is verbluffend eenvoudig maar efficiënt. Onder de vloeren was een ruimte met zuilen waar die vloer op lag. Aan de rand daarvan stond een oven die water opwarmde. De rookgassen van de vuren die in de ovens brandden trokken onder de vloeren door om via holle tegels langs de wanden van de ruimtes te worden afgeleid naar boven waar ze naar buiten werden geleid. Zo werd het water, de vloer en de wand verwarmd. Afhankelijk van de verhouding tussen oven en ruimte werd die ruimte dan meer of minder verwarmd. Tweeduizend jaar geleden al zo vernuftig.

Hier onder de foto’s. Je zou echt een keer zelf moeten komen kijken.

Badhuis 1

imageimage

In deze betonlaag zijn afdrukken zichtbaar van schoenzolen van de bouwers. Let op de nageltjes waarmee de zolen toen werden beslagen.
In deze betonlaag zijn afdrukken zichtbaar van schoenzolen van de bouwers. Let op de nageltjes waarmee de zolen toen werden beslagen.
Een van de grootste twee ovens. Voor het warmste deel van de Termae.
Een van de grootste twee ovens. Voor het warmste deel van de Termae.

 

Archeologisch Park Xanten

Vandaag hebben we de Romeinse stad Colonia Ulpia Traiana bezocht. U zult begrijpen dat er na 1700 jaar niet veel meer van over is. De archeologen van de 21e eeuw doen echter hun best ons een indruk te geven van wat er indertijd allemaal aan de hand was. En ik vind dat ze daar bijzonder goed in geslaagd zijn. Het park heeft de afmeting van de oorspronkelijke stad. En dat alleen is al genoeg voor een gevoel van wow. Een klein aantal gebouwen zijn gereconstrueerd. De indruk die mij dat geeft is er een van: Dat heb ik eigenlijk altijd onderschat. Na de Romeinen is Europa er beslist niet op vooruit gegaan. Als je bedenkt dat er toen al beton werd gebruikt en dat die kunst honderden jaren verloren is gegaan, zegt dat alles.

Zo zijn natuurlijk (toeristische attractie) het Amphitheater en de Taberne herbouwd. Alle reconstructies zijn archeologisch verantwoord op basis van gevonden fundamenten

 

Dit is een van de werktuigen waar mee werd gebouwd. Een A-frame met takels.
Dit is een van de werktuigen waar mee werd gebouwd. Een A-frame met takels.
Het Amphitheater vanaf het gevaarlijke deel.
Het Amphitheater vanaf het gevaarlijke deel gezien.

 

Moderne stadions worden nog steeds volgens hetzelfde principe gebouwd. Meerdere in- en uitgangen die breder worden naarmate men lager in het stadion zit.

Maar we gingen eigenlijk voor het museum. De opgravingen hebben een uitgebreide collectie voorwerpen opgeleverd die in een gloednieuw zeer modern museum worden tentoongesteld. Een aanrader. Het museum is ondergebracht in het voorportaal van de heel bijzonder geconserveerde Thermae (badhuis).

Onderweg daarnaartoe zien we grote vluchten meeuwen in het keurig gemaaide gras staan. Het valt op dat ze koortsachtig staan te trappelen. Maar dan wordt het duidelijk. Geregeld zien we een meeuw een dikke regenworm naar binnen slokken. De wormen komen naar het oppervlak dor het trillen van de trappelende poten. Dat moeten ze toch van elkaar geleerd hebben, die meeuwen?

Trappelende meeuwen in het gras
Trappelende meeuwen in het gras.

 

Het badhuis met het museum. Wat je ziet is de glazen overkapping van de opgraving die de vorm en grootte van het oorspronkelijke gebouw heeft. Magnifiek.

image

Onderweg zien we nog een gemeenschappelijk “wijkbakhuis” waar om beurten gemalen moest worden en brood werd gebakken.

Links de oven, midden en rechts maalstenen.
Links de oven, midden en rechts maalstenen.

 

Een indruk van de grootte. We staan nu dus midden in de stad.
Een indruk van de grootte. We staan nu dus midden in de stad. Even aanklikken, dit is een 180 graden panorama.
Dit is het poortgebouw aan de noordkant van de stad.
Dit is het poortgebouw aan de noordkant van de stad.

Volgende bericht de Thermae en het museum.

Rustige tweede Kerstdag

Vandaag hebben we het lekker rustig aan gedaan, Uitgeslapen tot een uur of half tien en lekker gedouched. Ik heb een ruime wandeling door de velden gemaakt met de honden. Schoenen dus helemaal onder de modder. Het is nogal nat geweest en de zware landbouwmachines die tegenwoordig nodig zijn om nog wat te kunnen verdienen rijden de landwegen kapot tot modderpoelen. Wel leuke dingen gezien. Er zijn altijd veel ganzen langs de Nederrijn. Je ziet ook overal afdrukken van vossen en vogelpootjes. Het was vandaag prachtig en zonnig weer. Een beetje winderig, aar daar wordt je dan lekker rozig van. Heerlijk.

Vanmiddag een tukje gedaan en naar Freek de Jonge gekeken. Daarna nog een wandeling langs de stadsgracht en door het oude centrum van Kalkar gemaakt. Er zijn nog een paar oude elementen in de stad over. De molen is de hoogste aan de Nederrijn. Hij is gebouwd met de stenen die vrijkwamen bij de sloop van de oude vervallen Hanselaer-poort.

De molen van Kalkar
De molen van Kalkar

De molen maalt af en toe nog steeds. Je kunt bij de naastliggende bakkerij molenbrood kopen. Ik kan me alleen niet aan de indruk onttrekken dat er meer brood wordt verkocht dan meel gemalen. Maar een kniesoor die daar op let. Langs de molen en de stadsgracht verder lopend komen we langs de dievenpoort. Daar werden in de middeleeuwen de boefjes van de stad opgesloten. Het heet nu “Duiventor”. Niets levendiger dan taal.

image

De onderkant van de toren is nog het origineel, maar het theehuisje er bovenop is ongetwijfeld van veel latere datum.

Kortom, een lekker rustig dagje. Morgen gaan we naar Xanten. Ina is nog niet in het nieuwe museum van Romeinse kunstschatten geweest. Ik ben daar vorig jaar met Jürg en Sabine geweest, maar ga graag nog een keer.

 

Op weg

We zijn in Kalkar.

Ja, dat is een minuut of 20 bij ons huis vandaan. We hadden geen zin om lang te rijden en Kalkar heeft een ruime Stellplatz. Bovendien maakt het ons niet zoveel uit wáár we de eerste dagen zijn, als we maar op weg zijn.

[tb_google_map]

Hier hebben we onze eerste verrassing. De verwarming wil niet aanslaan. Zoeken en zoeken, blijkt het te koud te zijn in de kast waar de Truma staat. Er zit een vorstbeveiliging op die pas boven de 8 graden Celsius weer reset. We hebben gelukkig ook een elektrische verwarming op die boiler en de airco kan ook verwarmen. Toen het dus in de auto en in de kast langzaam warmer werd, sloeg ook de verwarming weer aan.

Bij het zoeken naar een reden voor de weigerachtigheid van de verwarming merkte ik dat de vloerbedekking bij een hoek van de kast nat was. Blijkt een van de aflaatkleppen lek te zijn.

Aflaatklep

 

Dit is een driewegafsluitertje waarmee je het water uit de leidingen kan laten lopen als de camper voor de winter koud wordt weggezet. Je kunt zo vorstschade voorkomen. Weer balen dus. Waterlekkage is voor Camperaars ongeveer het ergste wat er kan gebeuren en hoe ander het duurt, hoe groter de mogelijke schade. Gelukkig schoot me te binnen dat ik voor de vorige camper wel eens zo’n ding gekocht had, maar nooit nodig had gehad. En ik wist me ook nog te herinneren dat ik die klep in een kastje in deze camper had bewaard.

Vanmorgen dus op de knieën voor de kast en de klep uitgewisseld. Heb ik op eerste kerstdag nog moeten werken ook. Nu alles weer dicht en ik tevreden.

 

We hebben zelfs een heel klein kerstboompje op tafel.
We hebben zelfs een heel klein kerstboompje op tafel.

Voorbereidingen wintervakantie 2015

Hi,

Dit jaar gaan we weer een paar weken vanaf kerst op pad met de camper. Je hebt waarschijnlijk al gezien dat we een aanhanger hebben aangeschaft. Afgelopen zomer heb ik die ingericht als “sleurschuur” met de fietsen en rekken voor bakken met spulletjes. Werkte in de herfstvakantie prima, maar miste nog verlichting. Bovendien heb ik eind november geïnvesteerd in een extra zonnepaneel. Batterij erbij en een regelaar ertussen. Alles via eBay gekocht. Dat was nog een dingetje, want hetpaneel was pas na een tweede levering beschikbaar. Het eerste paneel was gebroken. De glasplaat die er boven op ligt is van gehard (keramisch) glas. Zoals de autoruiten uit de jaren 60 en 70. Die plaat was dus in een ziljoen kleine stukjes gebroken. Daardoor is het moduul niet meer waterdicht, waardoor het op termijn defect raakt. Ik had foto’s gemaakt van de schade en aan de leverancier gevraagd hoe we het probleem gingen oplossen. Ik kreeg maar één antwoord. “Excuses, het nieuwe moduul wordt vanmiddag verstuurd.” Erg tevreden met eBay dus.

De capaciteit van het zonnepaneel is 130Wp. Dat is meer dan een verdubbeling van de capaciteit die we al hadden. De batterij is 100Ah. De afgelopen week heb ik de spullen opgebouwd.

Eerst het paneel erop. Het moduul paste precies op het dak van de aanhanger, nog voor het dakluik, dus we kunnen nog uitbreiden. Gelijmd en geschroefd. De doorvoer voor de kabels met flexibel blijvende bitumenkit afgedicht en de regelaar tegen de voorwand (binnen natuurlijk). De batterij aangesloten en daarna het licht. Ik had al een jaar geleden LED-strips aangeschaft. Waren toen in de aanbieding. Het licht kan bij de zijdeur en de achterdeur onafhankelijk worden ingeschakeld. Hotel- of wisselschakeling heet dat geloof ik. Wat nu nog moet worden gedaan is een verbinding tussen de batterij in de aanhanger en de woonbatterijen in de camper, maar het was me te nat om de onder de auto te gaan liggen. Het materiaal is al wel gekocht. 6 kwadraat kabels en een 50A verbindingsstekker voor bij de koppeling.

Ik had ook nog een omvormer liggen die ik in de camper nooit had ingebouwd. Het is een goede Waeco 1024 o.i.d. In de aanhanger had ik ruimte genoeg, dus die heb ik ook geïnstalleerd. We kunnen nu 230V van de aanhanger naar de camper brengen. Als we dan de acculader van de camper afschakelen voorkomen we een kringstroom en hebben we 220V ter beschikking.

De aanhanger volgt als een zonnetje en we gebruiken zelfs minder brandstof omdat we langzamer rijden. Laatste tank heeft 1:10 gelopen. Dat hebben we nog nooit gehaald.

Ina heeft de week voor kerst alles ingepakt en we zijn kerstavond ’s middags vertrokken.

Herfstvakantie 2015

Foto’s van onze herfstvakantie naar Jürg en Sabine in Wald (CH)

We zijn eerst naar het Technikmuseum in Speyer gereden. Daarna naar Jürg en Sabine. In Zwitserland hebben we met Jürg nog een veeshow bezocht. Erg gezellig.

Verder wat foto’s van onderweg en de staanplaatsen.

Veel plezier.

Werkreis naar Changzhou

Voor mijn werk heb ik de gelegenheid gekregen twee weken in Changzhou mee te werken aan de opzet van onze nieuwe fabriek daar. omdat ik niet wil uitweiden over het werk zelf, geef ik alleen de foto’s van mijn vrije zondag weer.

We zijn met een groepje collega’s naar het oudste gedeelte van de stad gegaan en daarna naar de grootse pagode van China. Die staat toevallig ook in Changzhou. Het oude deel van de stad is nogal toeristisch. De stad stond bekend om zijn handgemaakte kammen. Hier vind je dan ook veel winkels en winkeltjes die kammen en andere handwerk artikelen verkopen.

De pagode is deel van een boeddhistisch klooster uit de 14e eeuw. Hij is 154 meter hoog. De technische gegevens vind je hier.

Veel plezier met de foto’s.

 

 

Citadel van Verdun

De Citadel van Verdun is een grotendeels ondergronds complex met een opgebouwd fort. Het heeft een gangenstelsel van 7 kilometer.

Verdun speelde een zeer belangrijke rol in de verdedigingslinie die in de periode na de Frans-Pruisische oorlog (1870) werd gebouwd. Langs de Franse oostgrens werd, als bescherming tegen een Duitse bedreiging, een sterke fortengordel aangelegd tussen Verdun en Toul en tussen Épinal en Belfort. Verdun bewaakte de noordelijke toegang tot de Champagne-vlakte en daarmee de toegang tot Parijs.

Ook had Verdun in 1914 standgehouden tegen de aanvallen van de Duitsers en zelfs hadden de forten de beschietingen van de Dikke Bertha’s doorstaan. Het garnizoen van Verdun was gehuisvest in de citadel van de stad, in de 17e eeuw gebouwd door Vauban. Aan het einde van de 19e eeuw was er een onderaards gangenstelsel aangelegd dat tijdens de slag dienst deed als werkplaats, munitieopslag, hospitaal en rustplaats voor de Franse troepen.

Je kunt een klein deel van de citadel bezoeken. Men wordt dan met een volautomatisch karretje langs een tiental projecties geleid. Deze projecties zijn korte speelfilmpjes die op een transparant scherm worden geprojecteerd in een echt ingerichte ruimte. De achtergrond is dus reëel, de personages staan daarin. Het geheel geeft een vrij realistisch beeld. De filmpjes moeten de sfeer van het fort tijdens de oorlog weergeven. Daar slaagt men maar matig in. Er is een scene waarin een officier zich tot op de rand van insubordinatie bij zijn superieur beklaagd over de slechte omstandigheden. Er heerst honger en ziekte, de lijken stinken en hij noemt het fort een rattenhol. Een paar scenes verder zien we een vrolijke bakkerij vol met broden en een eetzaal met het geluid van borden en bestek. Weinig overtuigend, wel onderhoudend. Een virtuele wandeling door een loopgraaf is door het met de wagen meerijdende projectiescherm wel overtuigend gedaan. De kinderen die achter ons in het karretje zaten werden er bang van.

Aan het einde van de tour is een gedeelte waar we te voet door mogen gaan. Hier wordt uitgebeeld hoe uit tien gekiste lichamen door een overlevende soldaat het stoffelijk overschot van “de” onbekende soldaat van Frankrijk is gekozen. Dit lichaam is vervolgens onder de Arc de Triomphe in Parijs ter aarde besteld, waar een eeuwig brandende vlam het graf markeert.

Dan komen we in een klein museum met artefacten uit de tijd.

Een leerzame middag, maar we gaan toch weg met het gevoel dat we daar niet voor waren gekomen. We waren benieuwd naar het inwendige en de uitgestrektheid van de citadel. De rondleiding in het fort Douaumont was beter voor geschikt.

We hebben alleen een paar foto’s van de buitenkant van de citadel. Binnen kon je niets fotograferen.

 

[tb_google_map]

Het Fort Douaumont

Fort Douaumont was niet het grootste en sterkste fort van de ring van Verdun.  Generaal Philippe Pétain, de Franse opperbevelhebber bij de Slag om Verdun, wees op de ongehoorde paradox, dat Fort Douaumont dat Frankrijk 100.000 doden kostte, zelf zonder gevecht werd prijsgegeven en zonder gevecht weer ingenomen.

Het is tijdens de aanval van 1916 door de Duitsers  vrij eenvoudig ingenomen. In mei brak er brand uit waarbij een munitieopslagruimte explodeerde met 800 tot 900 doden tot gevolg. 679 daarvan zijn in het fort achter een muur met een Duits kruis begraven. De Duitsers moesten na de verovering wel de Franse kant, de zwakke kant dus, verdedigen. Dat lukte ze uiteindelijk niet, waarna het in oktober 1916 weer door de Fransen werd terugveroverd. Al die tijd is het van weerszijden afwisselend met zware artillerie beschoten. De Duitsers hadden Dikke Bertha’s met een kaliber van 420 mm, de Fransen hadden voor de tegenaanvallen enkele Mortier de 370 mle 1914 Filloux.

Klik hier voor een Google Maps satellietbeeld van de site.

 

 

[tb_google_map]

Het Ossuarium van Douaumont

Hier ligt het oorlogskerkhof van Verdun en staat het Ossuarium van Douaumont. Op de slagvelden rond Verdun zijn 263.000 doden en 492.000 gewonden gevallen. Ik kan dat nauwelijks bevatten. Dat is vrijwel de gehele bevolking van het huidige Amsterdam. Tijdens de Slag om Verdun vielen de meeste slachtoffers door granaten die door artillerie werden afgeschoten. Het was vaak onmogelijk de lichamen te bergen of zelfs maar terug te vinden. De Duitsers hadden kanonnen met een kaliber van 40 centimeter. Die granaten waren meer dan een meter lang en wogen vijfhonderd kilo. Aan Franse zijde werden 101.000 mensen vermist. Dus ook dood.

Na de oorlog werden de menselijke resten die overal in de omgeving werden gevonden verzameld en in kaart gebracht. De  beenderen van meer dan 130.000 mensen, zowel Fransen als Duitsers, werden in het speciaal daarvoor gebouwde knekelhuis ondergebracht. In het ossuarium mag niet worden gefotografeerd. Dat heb ik dus ook niet gedaan. Het is mooi gedaan. De Architectuur is typisch die van de heldenverering van de vroege 20ste eeuw. Het is in 1919 gebouwd. Kijk ook eens op Wikipedia Ossarium van Douaumont voor een beschrijving

Het tegenoverliggende kerkhof telt 15000 graven. Opmerkelijk is dat er een groot aantal Islamitische graven zijn die met het front naar het Oosten liggen. Iets verdraaid ten opzichte van de Franse, die naar het Zuidoosten liggen. de Islamitische slachtoffers vallen onder de soldaten uit de diverse koloniën die door de oorlogsverklaringen van de moederlanden in de oorlog meegesleurd werden.

Volg deze link voor de site in Google-Maps vanuit de lucht

 

[tb_google_map]