Zondag gaan we van Han-sur-Lesse naar Duitsland. We willen naar de beremdste grot in Duitsland, de Attahöhle in Attendorn, Sauerland. We komen aan het einde van de middag aan op het parkeerterrein en ik kan me nog net aanmelden bij de administratie. We krijgen twee sleuteltjes voor de electriciteitspaal en de verswater/riool aansluiting. Om 17:30 uur gaat het parkeerterrein dicht. Toch weet een ouder echtpaar nog door een slagboom te rijden en vraagt zich af of ze stroom kunnen krijgen. Hun koelkast is niet in orde, het blijft er te warm als er op gas moet worden gedraaid. Wij hebben de stroom pas nodig als we de grot gaan bezoeken. Dan zetten we de airco aan zodat de hond het niet te warm krijgt in de camper. We staan onze aansluiting af en de volgende morgen vroeg steekt de buurman de stekker weer terug in onze camper. Iedereen blij dus.

Dat probleem met het gas heb ik ook een paar keer gehad. Na een tijdje gaat de sproeier van de brander toch weer verstopt zitten. Ik heb inmiddels een dun reepje van een sigaretten-filter in de gasleiding voor de brander gestopt. Sindsdien geen probleem meer gehad.

’s Maandags bezoeken we de grot en gaan direct daarna door naar Bielstein/Wiehl.

De grot is een absolute bezienswaardigheid. We dachten dat we na het overweldigende van Han-sur-Lesse niet makkelijk meer onder de indruk zouden komen, maar daar was geen sprake van. De Attahöhle lijkt duidelijk ouder dan de grotten in België. De druipsteenformaties lijken groter en uitgebreider te zijn. Er zijn ook plassen waar water blijft staan en waarin zich kristallen vormen. De grot is nauwer dan die in België en heeft minder en veel kleinere zalen. Toch hebben we van de rondleiding genoten. Prachtige formaties en mooie kleuren zonder kermis-ledjes. Wij raden een bezoek zeker aan.

We mochten niet fotograferen in de Attahöhle, dus dat doen we dan ook niet.

[tb_google_map]

Woensdag zijn we dus het park in geweest. Je kunt op twee manieren, te voet en per safari-trein-wagen-truck-dinges. Wij willen te voet. Weer met het trammetje, nu naar het begin van het wandelpad. Het is een rondwandeling van naar keuze 2,5 of 5,5 kilometer. De langste dus. Het leek alleen veel verder. 5,5 km zou je makkelijk in anderhalf uur moeten kunnen afleggen, maar wij hebben er bijna vier uur over gedaan. Kennelijk hebben we veel tijd besteed aan de vele uitzichtpunten, dierenverblijven, het boomkruinpad en noem maar op. In het begin was ik een beetje teleurgesteld. We zien in het eerste deel vooral afgeheinde stukken met verschillende hertensoorten. Ze zitten per soort in hun eigen omheining. Dat was niet wat ik me had voorgesteld bij de presentatie van het park. Vooral het stuk met de wilde zwijnen was deprimerend. Dat zegt niets over de kwaliteit van het park of de verzorging van de dieren, maar wilde zwijnen slopen alles waar ze bij kunnen. En als ze in een omheining zitten wordt dat één enorme modderpoel. Alle vegetatie behalve volwassen bomen wordt tot 30 cm onder de grond weggevreten.

Er waren ook roofvogels in grote vliegkooien en een rots met gieren. Die gieren kunnen niet meer vliegen. Ze zijn in aanvaring gekomen met windturbines en daarbij blijvend beschadigd. Vogelbeschermings-organisaties in de landen waar ze van nature voorkomen peppen ze weer een beetje op en Domaine des Grotts de Han geeft ze dan een relatief rustige en veilige oude dag. Dat vind ik dan wel weer mooi.

Het park heeft ook een van de weinige Veelvraten die in gevangenschap worden gehouden. De Veelvraat is de grootste marterachtige en leeft solitair. Er was er dus ook maar een in een enorm areaal. Hij was net gevoerd en we hebben wel een half uur staan kijken hoe hij alle stukken vlees ergens op zijn territorium verstopte. Druk baasje, vermakelijk gezicht.

Er zijn ook Bizons, die bevinden zich zoals bijna alle dieren op grote afstand in hun enorme weide. Inzoomen dus en vooral met de verrekijker bewonderen. Onmisbaar attribuut in dit soort parken. Of bij wandelingen in het algemeen.

Kortom, het weer is goed en de wandeling is leuk. We hebben ervan genoten.

[tb_google_map]

De grot van Spa-Remouchams uit, en op naar de volgende. In Han sur Lesse is het Domaine des Grottes de Han gevestigd. Dit is een combinatie van de grotten en een wildpark. Beide attracties zijn afzonderlijk te bezoeken. De grotten spreken voor zich. Het wildpark heeft lokale en historische diersoorten. De roofdieren in grote royale omheiningen, de grazers op grote, open vlaktes. Je kunt ook een kaart voor alle attracties kopen voor € 27,50. Dan mag je overal één keer in, maar de kaart is geldig tot november in het jaar waarin hij gekocht is. Je kunt dus twee keer gaan als dat beter uitkomt en toch de relatieve korting krijgen. Wij hebben het dus ook in twee dagen gedaan. Dinsdag de grotten en woensdag het park.

Dit artikel gaat over de grot. Het park komt in een volgend stukje.

De ingang van de grot ligt een eind buiten de plaats Han in de vallei van de Lesse. Je gaat na het kopen van je toegangsbewijs door het hoofdgebouw naar een perron. Daar wordt je door een grappige oude tram opgehaald en in open wagons in ongeveer 20 minuten naar ingang van de grot gebracht. Het ritje alleen is al leuk. Er rijden fotografen met valkparkieten op hun schouder met de tram mee. Ze zetten de parkiet op je schouder en maken daar dan een foto van. Kun je dan bij de uitgang van de grot kopen. Niets voor mij, zoiets. Bij de grot wordt de relatief grote groep gesplitst in een Franstalig en een Nederlands deel. Wij krijgen dus een rondleiding in onze eigen taal. Da’s makkelijk.

De grot is enorm groot. Vergeleken met Spa-Remouchamps is de begaanbare lengte groter, de zalen zijn groter en de grootste zaal (de kathedraal) is enorm. De druipsteenformaties zijn prachtig en indrukwekkend. De reputatie van de grot is zeker niet overdreven. Als je ooit in de buurt bent moet je zeker gaan kijken. We mochten zonder flits fotograferen, dus er is weer een foto-galerij.

[tb_google_map]

Maandag zijn we naar Spa-Remouchamps gereden. In het plaatsje Aywaille, een paar kilometer verderop, is een overnachtingsplaats bij het gemeentelijke zwembad. In Aywaille ook even boodschappen gedaan bij de Carrefour. Grote winkel met een zeer ruime sortering. Lekkere hapjes en mooie biefstuk gekocht. Daarna naar het zwembad. Op zich een leuke plek, vlak naast het bad met een openbare speeltuin in het park. Natuurlijk een beetje druk, maar wel gezellig en we gingen ervan uit dat het sluitingstijd wel rustig zou worden. De speeltuin bleek echter een grote aantrekkingskracht op jongere ouderen te hebben die tot diep in de nacht van de schommels gebruik maakten. Onrustig geslapen dus, stemmen en geluiden ’s nachts. We mochten voor onze bijdrage twee nachten blijven, maar besloten dinsdag al weer te gaan rijden. Vroeg op dus, dan naar de grotten, en daarna meteen door naar Han sûr Lesse.

Maar eerst naar de grot. De ingang is een beetje verborgen in de hoofdstraat van Remouchamps. We verwachtten eigenlijk een ruim parkeerterrein met borden en zo. Dat was er dus niet. We waren er al bijna voorbij, maar ik zag nog net “Grotte … ” in mijn ooghoek. Geen parkeerplek dus voor een camper met aanhanger. Gewoon fileparkeren in de straat. Dus maar doorgereden om een plekje te zoeken. En inderdaad, onder het dalviaduct van de autosnelweg was een groot terrein met gravel voor bussen. Daar hadden we ruimte genoeg. En gratis 🙂 . Een klein stukje teruggelopen naar de ingang. De Entree is € 14 per volwassene. De moeite zeker waard, het is een prachtige grot en het is veel werk en onderhoud om zoiets voor het publiek veilig toegankelijk te houden.

In Remouchamps ga je te voet door de gangen en zalen en met een bootje 700 m terug over het riviertje dat de grot ooit heeft uitgesleten. Erg leuk. De rondleiding was leuk en de gids amusant.

[tb_google_map]

Zondag naar de Pietersberg gefietst. Leuk ritje door de stad en over de Maasboulevard. Op het laatste stukje leek een elektrische fiets ineens een prima idee te zijn. We zijn toen maar gaan lopen. Op de berg staat het Fort Maastricht of het Fort Sint Pieter, zoals het ook wordt genoemd. Er is een koffietent en een kassa van het VVV voor de rondleidingen. Er zijn er twee. We hebben ze allebei gedaan. Eerst het fort, daarna de grotten.

Het fort hebben we benaderd vanaf de weg waarlangs de vijand in die tijd altijd kwam aangemarcheerd. Die vijand waren vooral de Fransen. Die hebben een paar keer de stad ingenomen. Als je over de velden naar het fort loopt is dat inderdaad indrukwekkend. Met wat inlevingsvermogen kun je je voorstellen dat zo’n bestorming geen sinecure is geweest. De forten waren met de wapens uit die tijd nauwelijks in te nemen. Het fort beschikt onder andere over een musketgalerij waar vanuit elke positie in drie of vijf richtingen en twee verschillende hoogtes gevuurd kon worden. Die vuurrichtingen overlappen elkaar zodat elke plaats voor het fort door minstens twee schietgaten bestreken werd. Ik heb een foto gemaakt waarop de vijf gaten vanuit het ene binnen-gat te zien zijn. De rondleiding werd verzorgd  door Maastricht Underground en was heel informatief. De gids had ook veel te vertellen over het prachtige uitzicht dat men van bovenaf het fort over de stad heeft. Meer over de geschiedenis van het fort vind je hier. De rondleiding duurt ongeveer anderhalf uur en voert je ook door het, gesloten, inwendige van het fort.

Dan is het tijd voor een glaasje water in het restaurant. Over een goed kwartier begint de rondleiding door de grotten “Noord”.

De ingang van de grotten ligt een paar tiental meter lager op de berg. Die berg is eigenlijk geen berg. Als je bovenop staat is het landschap gewoon vlak. Het Limburg’s landschap is geen heuvelland, maar een valleienlandschap. De dalen zijn in miljoenen jaren in de kalkhoogvlakte uitgeslepen door de Maas en de verschillende zijrivieren. De Pietersberg ligt in de vork van de Maas en de Jeker. Het wordt berg genoemd omdat je vanuit die valleien omhoog moet kijken. Ik wil u niet teveel teleurstellen, maar de grotten zijn eigenlijk ook geen grotten, maar een mijn. De Pietersberg bestaat uit een heel zachte kalksteensoort die we mergel noemen. Die mergel werd in gangen uitgegraven en in blokken gezaagd. Daar waren door schade en schande (instortingen) bepaalde regels voor uitgevonden. men mocht maar een bepaalde hoeveelheid wegnemen en moest dan een hoeveelheid laten staan om instorten van het dak te voorkomen. Het resultaat is een uitgestrekt gangenstelsel dat doorloopt tot in België. Bedenk wel dat men vòòr de Romeinen al begonnen is. Het gangenstelsel is erg twee-dimensionaal. het gaat vanuit de wand in nagenoeg een vlak de berg in. Dat heeft te maken met een vuursteenlaag, die zich op een bepaalde hoogte in de berg bevindt. Op de vuursteen ging het gereedschap kapot en daarom ging men daar niet doorheen. In de grotten zijn voor de toeristen diverse houtskoolvoorstellingen op de wanden gemaakt. Het leukste deel van de rondleiding was nog wel de wandeling in volkomen duisternis. Een lange gang zonder zijgangen kon worden gebruikt om op de tast langs te lopen. De gids verplaatste zich met een deel van de groep uit het zicht van de rest. Daardoor viel er absoluut geen lamplicht meer in de lange gang. Het was erg leuk om vervolgens op de tast door te lopen naar het einde van de gang. Letterlijk geen hand voor ogen te zien.

Een artikel over mergelgroeven vind je hier.

[tb_google_map]

Vrijdagmiddag zijn we neergestreken op de Camperplaats Maastricht. Een groot special aangelegd terrein met plaats voor 100 Campers, waarvan 67 met stroom. Het is een goed aangelegd terrein met plaatsen van 10 X 5 meter gerangschikt in 4 rijen. Drie van die vier rijen hebben stroomzuilen, de mooiste, met uitzicht op de Maas helaas niet. We passen met onze aanhanger precies in zo’n plaats. Naast de camper hebben we dan een strook van een paar meter met gras waar we de luifel kunnen uitzetten en in de schaduw daarvan lekker zitten. Het is een goed bezochte plaats. Heeft misschien ook te maken met de concerten van Andre Rieu die dit en volgend weekend in Maastricht op het Vrijthof worden gegeven. Het weer is in elk geval prachtig. Zonnig en warm.

Zaterdag zijn we de stad in geweest. Met gemak in tien minuten te fietsen. Eén rechte weg vanaf de camperplaats naar de Markt. Erg gezellig winkelen daar. Veel terrasjes, allemaal vol, hartstikke druk. Bij C&A drie nieuwe shorts gekocht met 40% korting ??? Helaas geen sandalen kunnen vinden. Die zijn we vergeten mee te nemen. Het is wel erg warm in de stad. We hebben op het Vrijthof nog even staan kijken naar het podium en de stoelen voor het concert van Andre Rieu staan kijken. Opgezet als een klassiek popconcert, wat het natuurlijk ook is. Erg indrukwekkend. Ik heb nog even gekeken voor kaarten, maar alles was uitverkocht. We kijken wel op televisie, want ik vind het wel erg leuk om te zien. Aan een van de bouwhekken waar het terrein mee is afgezet hangt een grote foto van Andre met gespreide armen. Een bekende pose van hem. Fans laten zich voor dat scherm “samen” met hem op de foto zetten. Jammer dat de afbeelding van Andre op die foto zeker anderhalf keer zo groot is als dat van de fan zelf. Het zag er net niet helemaal natuurlijk uit. Net als het gedrag van die fans.

’s Avonds lekker voor de camper gezeten. De zon verdwijnt dan achter de bomen en het wordt dan heerlijk koel.

Zondag gaan we naar de Pietersberg.

[tb_google_map]