Setenil de las Bodegas

Van Villanueva de Concepción zijn we via Antequera naar Setenil de las Bodegas gereden. In Antequera nog even gas getankt en boodschappen gedaan bij de Carrefour. Setenil is erg toeristisch, bussen vol Aziaten en dagjesmensen. Maar het is toch zo uniek dat we het niet wilden overslaan. De rit ernaartoe was ook weer prachtig. We staan op de lokale camping. Niet goedkoop, maar wat wil je, de enige in de buurt van een wereldberoemde attractie. Dus de beurs trekken.

Geen afbeeldingen gevonden.

In het stadje was het erg druk. Setenil staat bekend om zijn straten Calle del Sol en Calle del Sombre. Vertaald is dat Straat van de Zon en Straat van de Schaduw. Het zijn twee straten aan weerszijden van het riviertje de Rio Trejo die in de kloof zijn gebouwd. De rotsen hangen zo ver over dat er huizen en cafés onder konden worden gebouwd. De ene kant ligt op het zuiden en heet dus Straat van de Zon, de andere kant van de kloof wordt dan uiteraard vanzelf de Straat van de Schaduw.

Videootje op YouTube

Er rijdt zelfs een TukTuk wagentje met toeristen door de straten. Er wonen ook nog gewoon mensen in het centrum, dus met enige regelmaat komen er, in elk geval door de Calle del Sombre, auto’s voorbij. Langzaam en voorzichtig, maar iedereen gaat gewoon netjes aan de kant en er valt geen onvertogen woord. Het had wel iets gezelligs om je barkruk op het terras iets op te schuiven om een auto door te laten. Verder is er niet veel te doen. dus we nemen nog één dag om weer eens schoon schip in de camper te maken en gaan dan weer verder.

Ina heeft zoals gebruikelijk de foto’s gemaakt.

« van 25 »

Tot de volgende.

Torcal de Antequera

Vandaag doorgereden naar Antequera. We wilden eerst naar een picknickplaats waar Astrid van “Alleen op avontuur” is geweest, maar volgens de recensies waren daar maar een paar plekken waar je redelijk waterpas kon staan. Op weg daarnaartoe kwamen we langs een camperplaats net buiten Antequera waar we een plekje konden scoren. Dit is ons uitzicht.

Dit was de route.

We kregen nog bezoek van een groep dames met hun kinderen die met vrolijke bellen langs de camperplaats scharrelden. Ze hadden best bekijks.

De bedoeling is dat we hier overnachten en dan met de camper naar het verderop liggende natuurpark met adembenemende rotsformaties: Torcal de Antequera. Daarna weer hier terug, of misschien toch naar de picknickplaats.

Hier de foto’s van Torcal en de plek waar we daarna geland zijn. Het is dus nog een andere plek geworden. We staan in Villanueva de Concepción net ten zuiden van het Karstgebergte.

« van 68 »

Er is ook nog een filmpje van het gebergte achter het bezoekerscentrum en de rit terug naar de hoofdweg. Hier klikken voor de film.

Tenslotte, voor de liefhebber, nog een AI geschreven artikel over het ontstaan van de bijzondere rotsformaties.

Al Torcal de Antequera: Geologische en Ecologische Analyse van een Karstlandschap

Abstract

Al Torcal de Antequera is een natuurreservaat gelegen in de provincie Málaga, Zuid-Spanje, en staat bekend om zijn opmerkelijke karstlandschap, dat miljoenen jaren van geologische processen weerspiegelt. Dit wetenschappelijk artikel onderzoekt de geologische oorsprong en evolutie van Al Torcal de Antequera, evenals de ecologische aspecten van het gebied, met inbegrip van de biodiversiteit en de beschermingsmaatregelen die noodzakelijk zijn om de duurzaamheid van het gebied te waarborgen. Door een multidisciplinaire benadering van geologie, ecologie en conservatie biedt dit artikel een diepgaand inzicht in de wetenschappelijke betekenis van dit natuurgebied.

1. Inleiding

Al Torcal de Antequera is een van de belangrijkste karstlandschappen in Europa, met een uitzonderlijke geologische waarde. Het gebied heeft een rijke geologische geschiedenis die meer dan 150 miljoen jaar beslaat, met een aantal van de meest opvallende karstformaties in de regio. Bovendien herbergt Al Torcal de Antequera een verscheidenheid aan flora en fauna die zich hebben aangepast aan het unieke milieu van het gebied. Dit artikel beoogt een wetenschappelijke benadering van het geologische en ecologische belang van het gebied, evenals de huidige beschermingsmaatregelen die zijn getroffen om het gebied te behouden.

2. Geologische Geschiedenis en Ontwikkeling

Al Torcal de Antequera is gelegen in het noorden van de provincie Málaga, binnen het grotere Sierra del Torcal-gebergte. De oorsprong van de karststructuren in het gebied kan worden teruggevoerd naar het Mesozoïcum, ongeveer 150 miljoen jaar geleden, toen het gebied een zeebodem was. Gedurende de daaropvolgende geologische periodes, waaronder het Jura- en Krijt-tijdperk, werd het gebied opgeheven en blootgesteld aan atmosferische en geologische processen.

De belangrijkste geologische kenmerken van Al Torcal zijn het kalksteen, dat zich heeft gevormd uit de opeenhoping van mariene afzettingen, en de daaropvolgende karstprocessen. Karstlandschappen ontstaan wanneer kalksteen door watererosie wordt uitgesleten. Het resultaat zijn typische vormen zoals torens, bogen, grotten, en kloven. In Al Torcal zijn deze karststructuren bijzonder uitgesproken, met rotsformaties die een combinatie van scherpe pieken en platte tafels vormen. De erosie wordt verder versterkt door de variabiliteit in temperatuur en neerslag, wat de snelheid van de chemische verwering beïnvloedt.

3. Karakteristieke Karstformaties

De karstprocessen in Al Torcal hebben geleid tot de vorming van enkele opmerkelijke rotsformaties. De ’torens’ en ‘doorgangen’ die in het landschap te vinden zijn, bieden een visueel bewijs van de langdurige interactie tussen het gesteente en de omliggende omgevingsfactoren. De meest prominente structuren zijn de zogenaamde ‘torens’, die variëren in grootte en hoogte, en vaak een scherpe top hebben die doet denken aan de toppen van steile bergen. Andere vormen, zoals de ‘tafelbergen’ en ‘piramides’, zijn het resultaat van langspeelde erosieprocessen die de sedimenten langs scheurvlakken hebben weggehaald, terwijl andere rotsen zijn blijven staan.

4. Ecologische Diversiteit

Naast de geologische kenmerken is Al Torcal de Antequera van groot belang voor de biodiversiteit van het gebied. Het natuurreservaat ligt in een overgangszone tussen de mediterrane en de Atlantische klimaatzones, wat resulteert in een verscheidenheid aan habitats. De flora van Al Torcal is zowel divers als endemisch, met tal van plantensoorten die zich hebben aangepast aan de specifieke klimatologische omstandigheden van het gebied. De plantengemeenschappen zijn typisch voor karstlandschappen, waar kalkrijke bodems en variërende microklimaten de groei van verschillende plantensoorten ondersteunen.

Onder de flora zijn onder andere mediterrane struiken zoals lavendel en rozemarijn te vinden, evenals verschillende soorten orchideeën die zich goed hebben aangepast aan het zanderige en kalkrijke milieu. Al Torcal herbergt ook een aantal zeldzame en endemische planten, waaronder de “Iberische slangenbaard” (Ophrys fusca), een wilde orchidee die bijzonder goed gedijt in de regio.

Wat betreft de fauna is Al Torcal de Antequera een belangrijk leefgebied voor zowel vogels als zoogdieren. Roofvogels zoals de griffon gier (Gyps fulvus) en de lammergier (Gypaetus barbatus) zijn prominente bewoners van de kliffen van Al Torcal. Deze vogels gebruiken de steile rotswanden als broedplaats en vinden er hun prooi, zoals kleine zoogdieren en kadavers. Daarnaast komen er ook verschillende zoogdiersoorten voor, waaronder de Iberische steenbok (Capra pyrenaica), wilde zwijnen (Sus scrofa) en de bergmarmot (Marmota marmota).

5. Behoud en Bescherming

Al Torcal de Antequera is niet alleen van geologisch en ecologisch belang, maar het gebied heeft ook te maken met verschillende bedreigingen, waaronder menselijke activiteiten, klimaatverandering en over-toerisme. Om de ecologische en geologische waarde van het gebied te beschermen, is het gebied aangewezen als natuurreservaat en maakt het deel uit van het Europese netwerk van beschermde natuurgebieden, Natura 2000. Beheermaatregelen zijn ingesteld om de kwetsbare flora en fauna te beschermen, zoals het beperken van het aantal bezoekers op bepaalde paden en het monitoren van de impact van toeristische activiteiten op de ecosystemen.

Er is ook aandacht voor de restauratie van beschadigde gebieden en het behoud van de geologische structuren. Wetenschappers gebruiken Al Torcal als een model voor karstlandschappen, waarbij ze de interacties tussen geologische en biologische processen bestuderen. Educatie en bewustwording van bezoekers zijn eveneens belangrijke onderdelen van het beheer van het natuurreservaat.

6. Conclusie

Al Torcal de Antequera is een uitzonderlijk geologisch en ecologisch gebied dat een sleutelrol speelt in ons begrip van karstlandschappen en hun biodiversiteit. De geologische formaties van het gebied getuigen van miljoenen jaren van natuurlijke processen, terwijl de rijke flora en fauna een waardevol ecosysteem vormen. Het natuurreservaat biedt niet alleen een levend laboratorium voor wetenschappers, maar is ook een cruciale plek voor het behoud van zeldzame plant- en diersoorten. Door een combinatie van wetenschappelijk onderzoek, milieubeheer en toeristische educatie kan Al Torcal de Antequera blijven floreren als een van de belangrijkste natuurreservaten van Europa.

Ronda

Van Gibraltar zijn we naar Ronda gereden. Eerst een stuk over de AP7, daarna linksaf via Casares en Gaucin over de A377 en de A369 naar Ronda. Wat een prachtige route. Goed asfalt, steile klimmen en afdalingen, heel veel bochten. De retarder werd goed gebruikt. Het landschap was adembenemend. Ina heeft foto’s voor je gemaakt.

Geen afbeeldingen gevonden.

Geschiedenis en Cultuur van een unieke Andalusische Stad

Ronda, gelegen in de Zuid-Spaanse regio Andalusië, is een van de oudste en meest fascinerende steden van Spanje. Met een geschiedenis die teruggaat tot de prehistorie en een strategische ligging boven de diepe kloof El Tajo, heeft Ronda eeuwenlang een belangrijke rol gespeeld in de regio. De stad staat bekend om haar spectaculaire bruggen, Moorse erfgoed en invloed op de Spaanse cultuur.

Vroege Geschiedenis en Romeinse Tijd

De eerste sporen van menselijke bewoning in de omgeving van Ronda dateren uit de prehistorie. De nabijgelegen Cueva de la Pileta, een grot met 25.000 jaar oude rotstekeningen, getuigt van de vroege aanwezigheid van jagers-verzamelaars in dit gebied.

Tijdens de Romeinse overheersing, rond de 6e eeuw v.Chr., werd de stad Arunda gesticht, het latere Ronda. De Romeinen zagen de strategische waarde van de rotsachtige heuvel en bouwden versterkingen en infrastructuur, waaronder wegen en bruggen. De ruïnes van het nabijgelegen Acinipo, een Romeinse nederzetting met een goed bewaard gebleven amfitheater, laten zien dat de regio destijds economisch en cultureel belangrijk was.

Moorse Invloed (8e-15e eeuw)

In 711 n.Chr. veroverden de Moren het Iberisch Schiereiland, en Ronda werd een belangrijk centrum van Al-Andalus. Onder islamitische heerschappij groeide de stad uit tot een welvarende nederzetting met vestingwerken, paleizen en badhuizen. De Moorse koningen van het emiraat Cordoba en later het koninkrijk Granada versterkten Ronda’s defensieve positie met indrukwekkende stadsmuren en poorten.

De Banos Arabes (Arabische badhuizen), die goed bewaard zijn gebleven, getuigen van de geavanceerde islamitische cultuur. Ook de Palacio de Mondragón, een Moors paleis dat later werd aangepast door de christenen, laat de architectonische pracht van deze periode zien.

De Reconquista en Christelijke Periode

In 1485 werd Ronda heroverd door de katholieke koningen Ferdinand en Isabella tijdens de Reconquista. De stad kwam onder christelijke controle en onderging grote veranderingen. Moskeeën werden omgebouwd tot kerken, en de gotische en renaissancestijlen deden hun intrede.

Een van de belangrijkste bouwwerken uit deze periode is de Iglesia de Santa María la Mayor, die op de plek van de voormalige hoofdmoskee werd gebouwd. Ook de vestingwerken werden aangepast om de stad te beschermen tegen aanvallen van Morisco-opstandelingen, de voormalige moslims die zich gedwongen tot het christendom hadden bekeerd.

18e en 19e Eeuw: De Geboorte van het Moderne Ronda

De 18e eeuw bracht een van Ronda’s meest iconische bouwwerken voort: de Puente Nuevo (Nieuwe Brug), voltooid in 1793. Deze indrukwekkende brug, die de diepe kloof El Tajo overspant, verbindt het oude en nieuwe stadsdeel. Het bouwwerk is niet alleen een technisch hoogstandje, maar ook een symbool van de stad.

In de 19e eeuw werd Ronda berucht als een toevluchtsoord voor bandieten (bandoleros) die de bergachtige omgeving gebruikten om zich te verschuilen. Dit beeld van Ronda als een ruige, romantische plek trok schrijvers en kunstenaars aan, waaronder Ernest Hemingway en Orson Welles, die beiden verliefd werden op de stad en haar cultuur.

Ronda en het Stierenvechten

Ronda speelt een cruciale rol in de geschiedenis van het stierenvechten. De stad is de geboorteplaats van de moderne stierenvechtstijl, geïntroduceerd door de beroemde matador Pedro Romero in de 18e eeuw. De Plaza de Toros de Ronda, gebouwd in 1785, is een van de oudste en meest gerespecteerde arena’s in Spanje. Hier wordt jaarlijks de Corrida Goyesca gehouden, een traditioneel stierengevecht waarbij deelnemers gekleed gaan in 18e-eeuwse kostuums, geïnspireerd door de schilderijen van Francisco Goya.

Ronda Vandaag

Tegenwoordig is Ronda een van de populairste toeristische bestemmingen in Andalusië. De stad biedt een unieke combinatie van historische architectuur, prachtige natuur en een rijke culturele traditie. Bezoekers kunnen genieten van de eeuwenoude straatjes, adembenemende uitzichten over de kloof en de smaken van de Andalusische keuken.

Met haar eeuwenlange geschiedenis en indrukwekkende erfgoed blijft Ronda een van de meest bijzondere steden van Spanje. Of je nu geïnteresseerd bent in geschiedenis, architectuur of natuur, een bezoek aan Ronda is een reis door de tijd en een onvergetelijke ervaring.

HiHi, ik heb dit artikeltje door ChatGPT laten schrijven, hier en daar een beetje aangepast en de linkjes toegevoegd. Best aardig gelukt toch?

Video van ons bezoek aan de stad op YouTube: Klik Hier

En natuurlijk zoals altijd hier onder de foto’s.

« van 73 »

Weer op pad. Benalup – Casas Viejas, Tarifa en Gibraltar

We zijn na 20 dagen uitrusten weer in de wielen. Ik heb een los plan gemaakt met tussenstops en bezienswaardigheden waarbij we rond 15 maart weer thuis zijn. We gaan eerst naar Benalup -Casa Viejas. Dat is een klein dorpje op de route naar Tarifa waar we een paar nachten blijven. De camperplaats is gratis en heeft service-mogelijkheden (vuil water en schoon drinkwater) maar geen stroom. Dat is voor ons geen probleem. We kunnen met onze batterijen wel een week zonder landstroom op voorwaarde dat het zonnig is en de zonnepanelen kunnen bijladen. Naast de camperplaats is een café-restaurant dat tijdens ons verblijf gesloten was voor renovaties. Het dorpje is op een berg gebouwd met heel steile en nauwe straatjes. We waren ook al gewaarschuwd met de camper niet door het centrum te gaan. De weg naar Benalup was een van de slechtste die we tot dan toe hadden mogen ervaren. Diepe kuilen waar de vering het zwaar te verduren had en we doorkregen dat we de bovenkastjes heel voorzichtig moesten gaan openen om te voorkomen dat de hele inhoud door de camper zou vallen. We hebben een paar rustige nachten doorgebracht en in het dorpje een paar foto`s gemaakt.

« van 20 »

Na twee overnachtingen door naar Tarifa. Dat is het zuidelijkste puntje van het vasteland van Europa. Je hebt er niets te zoeken, net als op de Nordkap, maar als je in de buurt bent moet je daar natuurlijk even op staan. Het bleek een aardig stadje met oude muren en een kasteeltje. Op het met het vasteland verbonden eiland Isla de Tarifa ook wel Punta de Tarifa genoemd staan de resten van oude militaire installaties en een vuurtoren die gebouwd is met gebruikmaking van een in 1528 gebouwde versterkte toren. Helaas zijn bezichtigingen van het eiland alleen onder begeleiding mogelijk, maar het lokale toeristenbureau reageerde niet op mijn e-mail. We zijn dus niet verder gekomen dan het eind van de dam. Toch leuk. De dam ligt tussen de Atlantische oceaan en de Middellandse Zee. Omdat er een constante instroom van de Oceaan naar de Zee is (verdamping van water uit de binnenzee), kun je op de dam zelfs zien dat het niveau aan de Atlantische kant bijna een meter hoger is dan dat aan de Middellandse Zeekant. Dat werd natuurlijk flink geholpen door het getij en een straffe Westenwind dat het water daar verder opstuwde. De Atlantische kant had een flinke golfslag met stevige brekers tegen de rotsen, de andere kant was rustig als een groot meer. Alleen de boeggolven van de zeer drukke scheepvaart door de straat zorgde voor nog wat branding.

« van 43 »

Gibraltar is ook zo’n plaats die op je bucketlist kan staan. Het is een uniek restant uit de koloniale geschiedenis waardoor een stukje van The British Empire in het zuiden van Spanje kon blijven bestaan. De “Rock”, of “The Gib” is eigenlijk een flinke stad met hoogbouw en forten die vooral aan de westkant zijn gebouwd. De Oostkant heeft te steile rotsformaties om economisch te kunnen bouwen. Een van de leukste attracties zijn de beroemde Berbermakaken die bovenin op de rotsen leven. Wij hebben ze niet gezien omdat de weg naar boven erg steil was en de kabelbaan uit bedrijf was genomen. We hebben er een leuke Komoot fietstocht gehouden en op een van de terrassen een drankje genoten. Op de camperplaats aan de Spaanse kant kun je goed staan. Wij hebben € 15,- per nacht betaald. Er is geen stroom. Een van de leuk dingen die je op de route naar de Rock beleeft is de start en landingsbaan van het vliegveld. Daar loop of fiets je overheen. We hebben er geen foto van gemaakt want je mocht er niet stoppen of stilstaan. En wij zijn natuurlijk erg braaf, hoewel, met airport security kun je beter niet spotten.

« van 16 »

Volgende halte: Ronda. Daarover later meer. Veel plezier.

Sanlucar de Barrameda

We zijn van El Rocio via een Supermarkt en een benzinestation naar Sanlucar de Barrameda gereden en geland op het Camperpark aldaar.

Zoals je ziet een leuke omweg, maar dat komt omdat er pas bij Sevilla een brug over de rivier is. Sanlucar ligt in de bocht tussen Portugal en Gibraltar aan de monding van de Guadalquivir. Het is een echt toeristenplaatsje dat in de zomermaanden waarschijnlijk bruist van het leven. Nu even wat minder. Het is aan deze kant van Spanje wat koeler dan aan de Middellandse zeekust, dus het is hier ook wat rustiger en, bijkomstig voordeel, wat goedkoper. We hebben een leuke plek met een mat ervoor waar je je stoelen en tafeltje kunt neerzetten. De matten zijn volgens mij oude vloerbedekking voor tennisbanen. Groen met een grasachtige structuur en sommige hebben nog een witte streep erop staan. We staan hier een paar weken daarna gaan we door richting Tarifa (zuidelijkste punt van Europa) en Gibraltar.

Vanuit Sanlucar de Barrameda zijn in de middeleeuwen talloze expedities gestart. O.a. Christoffel Columbus en Ferdinand Magellan zijn hier in zee gestoken. De eerste om via de west naar Azie te reizen waarbij hij toevallig tegen America aanvoer, de tweede heeft als eerste de hele wereld omzeild en daarbij zijn naam gegeven aan de beroemde Straat van Magellan aan de zuidpunt van Zuid Amerika. In het Castillo de Santiago hier in de stad is een expositie aan de heren gewijd. Het Castillo is een bezoek waard. Hier onder de foto’s.

« van 72 »

In het Museum hing een leuke sequence van prenten die verslag deden van de nederlaag van de Spaanse Armada voor de kust van Engeland. Ze zijn rechtsonder genummerd en helaas niet helemaal compleet. Ik wil ze je toch niet onthouden.

« van 7 »

Later die week hebben we nog een fietstochtje langs de boulevard gemaakt.

« van 8 »

We blijven nog een paar dagen om te wassen en het weekend door te brengen. Het is in de weekends nogal druk met Spanjaarden die dan natuurlijk vrij zijn en eropuit trekken. Dat is geen gunstig tijdstip om te verkassen omdat het lastig wordt een plekje te vinden. Beste reisdagen zijn maandag en donderdag.

Tot de volgende.

El Rocio

El Rocio is een bedevaartsoord. Het is een stadje ontwikkeld rond de verering van een Mariabeeld. Het bijzondere eraan is dat de plaats geen verharde starten heeft. Het is volledig ingesteld op vervoer met paarden. Zowel per koets als onder het zadel. Dat geeft het stadje een western-achtige uitstraling, hoewel het onmiskenbaar Spaans is. Voor de huizen zijn balken aangebracht waar paarden kunnen worden aangebonden zoals je die ook in Westerns ziet. Er staat aan de Mirador de la Marisma een kerk, Ermita de la Virgen de Rocio genaamd waar een enorm altaarstuk met centraal een Madonna te zien is. 14 dagen per jaar vinden er processies plaats waarbij vooral ouderen en kinderen proberen de robe of zelfs alleen maar de baar van de maagd Maria aan te raken. Dat zou de persoon een bijzondere zegen geven. Dit streven leidt soms tot chaotische taferelen waarbij kinderen over de hoofden van het drommende publiek worden aangereikt of zelfs gegooid (bron: Wikipedia.de).

Het stadje is eigenlijk gebouwd door de Hermandads (broederschappen) van over heel Spanje en tot ver daarbuiten. Deze broederschappen hebben elk een eigen wijk(je) met een gezamenlijke hal of kapel etc. Op een van de foto’s zie je die van de Hermandad Sevilla. Deze broederschappen komen dan allemaal naar de stad voor de processies in de Pinkstertijd. En dat zijn er nogal wat. Er komen dan rond 1.000.000, ja 1 miljoen, mensen van over de hele wereld naar El Rocio.

Wij konden er met onze breedbandfietsjes heerlijk rondrijden en hebben er genoten. El Rocio ligt aan de rand van het Nationaal Park Coto de Donana. Vanaf het centrale plein in de stad kun je over een plas uitkijken waar al Flamingo’s te zien zijn. Wel een verrekijkertje meenemen.

Jürg en Sabine wilden het stadje ook bekijken en vonden zelfs een plekje naast ons op de camping. Heerlijk samen gegeten in het restaurant. Dank daarvoor.

We hebben (verrassing 🙂 ) weer foto’s gemaakt die je hier onder kunt bekijken.

« van 27 »

Van Minas de Rio Tinto naar El Rocio

Ik heb een leuke rit uitgezet om naar El Rocio te rijden. We gaan niet over de hoofdweg, maar binnendoor. Er is een video te zien van het smalste stuk vanaf El Madrono tot Berrocal. Erg leuk om te rijden. De video is realtime en duurt 21 minuten, maar je kunt hem misschien versneld afspelen. Als de video je te lang is staan beneden ook nog foto’s.

« van 43 »

Minas de Rio Tinto

Van Nirvana reden we naar Minas de Rio Tinto. Het is (evident) een mijnbouwstadje waar een van de grootste dagbouwmijnen van Europa aan te grondslag lag. Er wordt tegenwoordig vooral gedolven naar kopererts, maar het was in de Romeinse tijd al in gebruik. De stad heeft een mijnmuseum dat we wilden bekijken en dat enorm leuk bleek te zijn. Er is een verzameling oude machines en gebruiksvoorwerpen uit de bloeitijd van de mijn ca.1850 – 1910. Er zijn maquettes van de omgeving waar je kunt zien hoe de mijn is gegroeid in de tijd. Er is ook een verzameling mineralen die in de mijn of in de omgeving gevonden zijn.

Daarnaast is een Romeinse mijngang nagebouwd met de schepraderen die met mankracht (2 man per rad) het water van de mijn naar de oppervlakte brachten. Het hoogteverschil was toen ca. 90 meter en daar waren 15 van die raderen voor nodig die het water elke stap 6 meter omhoog brachten. Stel je voor, 30 man die volcontinue 24/7 aan raderen staan te draaien om de mijn droog te houden. Kun je je ook een beeld vormen van de waarde van brons in die tijd. Enfin, een groot aantal foto’s gemaakt. Kijk maar of je het volhoudt 🙂

« van 91 »

De volgende dag zijn we naar een uitzichtpunt bij de mijn gegaan. Erg indrukwekkend. Je staat redelijk ver weg, maar de voertuigen zijn zo enorm, dat je dat alleen kunt aflezen aan de kleine mannetjes die in oranje jassen in de cabines zitten. Link naar video hier. Er rijden ook allerlei personenauto’s met personeel rond. Leuk detail, die auto’s hebben een lange spriet met een vlaggetje eraan op het dak gemonteerd. Zoiets als op een kinderfietsje of een ligfiets, maar dan langer. Maar met hetzelfde doel. De Trucks zijn zo hoog, dat ze de auto’s niet kunnen zien als die te dichtbij komen. Om je een beeld te geven: om in de truck te komen moet je een trap op die diagonaal voor de radiateur van de wagen is gemonteerd. Kompleet met leuning en overloopje. We stonden een tijd naar de bedrijvigheid te kijken toen ons opviel dat langzamerhand uit alle hoeken gaten de megatrucks naar binnen kwamen en parkeerden op een terrein links van ons. De hele mijn liep leeg. We dachten dat het een dienstwissel was, maar dat hoeft niet centraal, kan ook aan de wagen gebeuren. Als die dingen stilstaan kosten ze alleen maar geld. Toen de mijn leeg was op een paar auto’s na die aan onze kant geparkeerd stonden ging er een sirene. Ik dacht, oh, toch dienstwissel en keek naar een meer aan de andere kant toen we een bekend geluid hoorden: een kort geratel en daarna een diep gerommel. Inderdaad, van grote hoogte vallend gesteente. Dat hadden we in Noorwegen al eens onder aan een gletscher gehoord. Er brak toen een stuk ijs af dat in de diepte stortte en daarbij de rotswand raakte. In de mijn werd er een nieuwe strook van een plateau opgeblazen. Ik kon nog een paar foto’s schieten van de stofwolk. Op een van de foto’s is het boorpatroon voor de springstoffen op het plateau te herkennen. Kortom, een leuke ervaring. Foto’s hier onder.

« van 20 »

Morgen gaan we naar het stadje en bedevaartsoord El Rocio aan de rand van het Natuurpark Donana. Alleen maar zandstraten en veel paarden.

Terug naar Nirvana

De kerstdagen zijn achter de rug en we gaan via de grote tolbrug over de Guardiana terug naar Spanje en naar Nirvana. De pomp die ik heb besteld is daar de 26e aangekomen (Spanje kent geen 2e Kerstdag) en ik ga die daar monteren. We vinden het daar ook nog steeds heel gezellig en blijven dan tot 2 januari. Als we aankomen krijgen we ons oude plekje weer. De week brengen we door met een fietstochtje, boodschappen doen, omkeutelen. ’s Middags borreluurtje.

De pomp zat er met een half uurtje weer in en is dicht. Gelukkig, zijn we af van het elke dag cassette legen. Met de pomp kunnen we vier dagen blijven staan tot de faecalientank vol is. Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om de instelling van de Mastervolt omvormer/acculader te checken. Omdat de pomp achter de Mastervolt is gemonteerd kon ik er nu goed bij. Indertijd heb ik LiFePO4 batterijen ingebouwd en de software wel aangepast, maar er zitten microswitches in die ook goed moeten staan. Dat bleek gelukkig het geval

Omdat het bij Nirvana zo mooi donker was heb ik mijn fototoestel met GPS sterrenvolg-functie uitgeprobeerd. Ik heb foto’s gemaakt van de Pleiaden, Mars en Jupiter. Naast Jupiter waren de manen Deimos en Phobos zichtbaar. Jupiter straalt een beetje teveel en dan ontstaan er stralen om de planeet. Je ziet dan ook de banden niet meer. Dit was wel de leukste foto. De Pleiaden zijn ook wel aardig gelukt.

Daarna, 2 januari, door naar Minas de Rio Tinto. Onderweg twee wassen gedraaid en gedroogd. Helaas was de droger niet optimaal, dus ’s avonds hing de camper vol met kleding die nog te vochtig was. Ook dat wil ik jullie niet onthouden 😉

Kijk maar naar de foto’s.

« van 20 »

Sao Bras de Alportel

Motorhome Ecopark is een grote camperplaats/camping bij Sao Bras de Alportel. Jürg had deze plaats een paar weken geleden uitgezocht om daar samen, maar separaat, naar toe te navigeren. We willen hier gezamenlijk de kerstdagen doorbrengen met lekker eten, drinken en bijpraten.

De plaats is riant en zeer goed georganiseerd. Jürg en ik staan “kont aan kont” en we kunnen zo naar elkaar oversteken. Ik ga niet teveel over deze dagen schrijven. Geen bijzonderheden, behalve dat het heerlijk is om met zulke goede, oude vrienden tijd door te brengen. We hebben, zoals gezegd, gepraat, plannen gemaakt en verworpen, toekomst besproken, gegeten en gedronken. Wandelingetje gemaakt, aangrenzend parkje bezocht et cetera. We hebben wel aardig wat foto’s gemaakt. Kijk maar.

« van 72 »

We gaan hierna nog terug naar Nirvana. Ik heb een nieuwe pomp besteld die daar wordt geleverd, maar dat lukte niet meer vóór de kerst. Het is ons daar ook goed bevallen, dus we blijven daar tot 2 januari. Zie de volgende blog.